مقایسه ی اثر پنتوپرازول و رانیتیدین در پیش گیری از بروز عوارض گوارشی بعد از عمل در بیماران تحت جراحی پیوند عروق کرونر

مقدمه: بیماران تحت جراحی قلب به طور معمول تحت درمان با داروهای ضد ترومبوز (استیل سالیسیلیک اسید و آنتی کواگولان ها) می باشند که منجر به بروز برخی مشکلات گوارشی مثل زخم پپتیک بدون علامت در آن ها می شود و بدین جهت، درمان پروفیلاکتیک جهت مشکلات دستگاه گوارش فوقانی ناشی از عمل جراحی قلب ضروری به نظر می رسد. مطالعه ی حاضر، با هدف مقایسه ی تأثیر پنتوپرازول و رانیتیدین در کاهش بروز عوارض گوارشی بعد از عمل در بیماران تحت جراحی پیوند عروق کرونر به انجام رسید. روش ها: طی یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی، 90 بیمار کاندیدای عمل جراحی پیوند عروق کرونر به روش تصادفی به دو گروه 45 نفره تقسیم شدند. جهت پیش گیری از عوارض گوارشی بعد از عمل، در گروه اول پنتوپرازول و در گروه دوم رانیتیدین، قبل و بعد از عمل جراحی تا زمان ترخیص از بخش مراقبت های ویژه تجویز و از نظر بروز عوارض دستگاه گوارش فوقانی تا زمان ترخیص از بخش مراقبت های ویژه بررسی و نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار spss تجزیه و تحلیل و مقایسه شد. یافته ها: در طی مدت بستری در بخش مراقبت های ویژه، 13 نفر (9/28 درصد) از گروه پنتوپرازول و 15 نفر (3/33 درصد) از گروه رانیتیدین، دچار علایم گوارشی شدند، اما تفاوت بین دو گروه معنی دار نبود (65/0 = p). علایم گوارشی پیش گفته، شامل تهوع و distention شکم بود و موردی از hematemesis و melena در دو گروه مشاهده نشد. میانگین مدت زمان بستری در بخش مراقبت های ویژه در دو گروه پنتوپرازول و رانیتیدین به ترتیب 9/12 ± 1/44 و 1/28 ± 0/51 ساعت بود، اما اختلاف دو گروه معنی دار نبود (140/0 = p). نتیجه گیری: برابر نتایج این مطالعه، مزیتی در استفاده از پنتوپرازول در پیش گیری از عوارض گوارشی بعد از عمل جراحی پیوند عروق کرونر نسبت به رانیتیدین مشاهده نمی شود، اما با توجه به ارزان تر بودن رانیتیدین نسبت به پنتوپرازول، استفاده از رانیتیدین به لحاظ اقتصادی ارجحیت دارد.